Δημοσιεύσεις
Ο τύπος δημοσίευσε επίσης το "Lettres sur la Corse" («Γράμματα για την Κορσική») και δείχνει την αίσθηση ότι έχει την ιδιοκτησία της περιοχής. Επέστρεψε για να βοηθήσει την Κορσική τον Σεπτέμβριο του 1786 και δεν επέστρεψε στην ρουτίνα του μέχρι τον Ιούνιο του 1788. Μέχρι τότε είχε ήδη ξεκινήσει η νέα αναταραχή που επρόκειτο να κορυφωθεί με το Γαλλικό Ράδιο. Αναγνώστης του Βολταίρου και του Ρουσσώ, ο Ναπολέων πίστευε ότι οι πολιτικές αλλαγές ήταν απαραίτητες, αλλά, ενώ ήταν αξιωματικός, δεν φαινόταν να έχει αντιληφθεί την ανάγκη για σημαντικές κοινωνικές μεταρρυθμίσεις. Σχεδιασμένος για να βοηθήσει τους γονείς ιταλικής καταγωγής, γνώριζε τη Γαλλία και έγινε στρατιωτικός διοικητής το 1785.
Η προαγωγή του Ναπολέοντα στην Αίγυπτο και ίσως στη Συρία
Ο Ναπολέων σηματοδότησε μια καλή επανένωση με τον Φοίνιξ και τον Σκοτ, ο οποίος χειρίστηκε το ολοκαίνουργιο κλασικό Gladiator του 2000 με πρωταγωνιστή τον Ράσελ Κρόου. Δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι με το φόντο της ταινίας τους, ο Ναπολέων έχει εμφανιστεί στην οθόνη πολλές φορές με απεικονίσεις που κυμαίνονταν από σκόπιμα διασκεδαστικές έως ρεαλιστικές. Πιθανώς, πρόφερε το όνομα της πρώην συντρόφου τους, Τζοζεφίν, ως τελευταία λέξη.
Μακριά από τον Βασικό Πρόξενο για να μπορείς να είσαι Αυτοκράτορας
Στενοχωρημένος, ο Ναπολέων επέστρεψε στη Γαλλία και τον Απρίλιο του 1791 διορίστηκε πρώτος υπολοχαγός στο 4ο σύνταγμα πυροβολικού, με φρουρά στη Βαλένς. Αμέσως εντάχθηκε στον νέο Δικηγορικό Σύλλογο των Ιακωβίνων, έναν κυβερνητικό δικηγορικό σύλλογο που αρχικά υποστήριζε μια συνταγματική μοναρχία, και σύντομα έγινε πρόεδρος, εκφωνώντας λόγους εναντίον ευγενών, μοναχών και ακόμη και επισκόπων. Τον Σεπτέμβριο του 1791, ο Ναπολέων επέστρεψε στην Κορσική για μερικές εβδομάδες. Επιλέχθηκε ως αντισυνταγματάρχης στην ομοσπονδιακή άμυνα και σύντομα έφυγε μαζί με τον Πάολι, τον αρχιστράτηγο.
Πρωταθλητής της Ιταλικής Εκστρατείας
Ο τύπος εδραίωσε την ευρωπαϊκή αυτοκρατορία του μέχρι το 1810, αλλά ενεπλάκη στη νέα Σύγκρουση verde-casino-spielen.com καλό site της Χερσονήσου (1808–14). Οδήγησε τον νεότερο γαλλικό στρατό για την Αυστρία και νίκησε τους νέους Αυστριακούς στη Μάχη του Βάγκραμ (1809), ολοκληρώνοντας τη νεότερη Συνθήκη της Βιέννης. Για να διεκδικήσει τη νέα Συνθήκη μακριά από το Τίλσιτ, συνεισέφερε περίπου 600.100 ένοπλες δυνάμεις στη Ρωσία το 1812, κερδίζοντας τη μάχη μακριά από το Μποροντίνο, αλλά αναγκάστηκε να υποχωρήσει μακριά από τη Μόσχα έχοντας καταστροφικές απώλειες.
Πόλεμος της Χερσονήσου και Ερφούρτη
Στις 12 Απριλίου 1814, ο Ναπολέων παραιτήθηκε από τον θρόνο του και εξορίστηκε στο μικρό νησάκι έξω από την Έλβα, οπουδήποτε μεταξύ Ιταλίας και Κορσικής. Ο Χικς λέει ότι η απέλαση ενός Ναπολέοντα στην Έλβα είναι στην πραγματικότητα «ένα είδος ανοησίας», λιγότερο μια κακοποίηση για τον Ναπολέοντα και περισσότερο μια στρατηγική που σχεδιάστηκε από τους νέους Ρώσους για να αποσταθεροποιήσουν την Ιταλία που διοικούνταν από την Αυστρία. Οι ένοπλες δυνάμεις του Ναπολέοντα, εντελώς απροετοίμαστες να αντιμετωπίσουν θερμοκρασίες μόνο -30 βαθμούς Κελσίου, πάγωσαν για να προκαλέσουν την καταστροφή χιλιάδων. Και στην εμπειρία, οι Κοζάκοι επιτέθηκαν στις νέες υποχωρούσες γαλλικές ένοπλες δυνάμεις, προκαλώντας καταστροφικά πλήγματα στα πλευρά τους και τους ώμους τους. Ο στρατός του Ναπολέοντα χρεώθηκε στη Ρωσία από την καυτή ζέστη του Ιουνίου. Οι νεότεροι Ρώσοι, βαρυμένοι από έναν τεράστιο αριθμό εχθρικών αντιπάλων, έπεσαν στο καταφύγιο, καταλαμβάνοντας τις νεότερες μητροπολιτικές περιοχές και ολόκληρη την επαρχία στα νώτα τους.
Σε μια προσπάθεια να παρατείνει τη δυναστεία τους, πίεσε να ανακηρύξει τον νεότερο σύζυγό του, τον Ναπολέοντα Β', αυτοκράτορα, ωστόσο ο συνασπισμός αρνήθηκε την προσφορά. Ο νεότερος Ναπολεόντειος κωδικός πρόσβασης που χρησιμοποιήθηκε στη Γαλλία και το αυξανόμενο επίπεδο περιοχών της. Ο Ναπολέων προέβλεψε ειλικρινά ότι ένας από τους κωδικούς πρόσβασής του, πέρα από τις πολλές στρατιωτικές νίκες, θα είχε μια μακροχρόνια κληρονομιά. Οι νέες αναφορές στον νεότερο κωδικό πρόσβασης είναι η βασική αιτία των πολιτικών κανόνων πολλών άλλων χωρών στην Ευρώπη και σε όλη τη Βόρεια Αμερική. Η σχέση τους είναι πραγματικά θυελλώδης στην αρχή, με αποτέλεσμα οι στρατιωτικές εκστρατείες του Ναπολέοντα να τον αναγκάσουν να φύγει από την πατρίδα του για μεγάλο χρονικό διάστημα. Παρόλο που πάντα επαινούσε την Ιωσηφίνα στους χαρακτήρες στο πεδίο της μάχης, και οι δύο είχαν εξωσυζυγικές σχέσεις.
Στρατιωτικά, ο τύπος εισήλθε στις νέες Άλπεις και ξεπέρασε τους νεότερους Αυστριακούς στον Αγώνα μακριά από το Marengo (14 Καλοκαιριού 1800) και έθεσε τέλος στις νεότερες συγκρούσεις λίγα χρόνια αργότερα με τη Συνθήκη μακριά από την Amien. Την ίδια ημέρα, επικυρώθηκε ως Πρώτος Ύπατος εφ' όρου ζωής με δημοψήφισμα. Η νέα, λαμπρή δημοτικότητα της ιταλικής στρατηγικής του Ναπολέοντα του χάρισε νέα φήμη από τα στρατεύματά τους, τα οποία τον γνώριζαν με αγάπη ως τον «Μικρό Δεκανέα». Επιπλέον, τον απελευθέρωσε για να γίνει πολιτικός σούπερ σταρ στη Γαλλία. Ιστορίες όπως οι γενναίες του δυνάμεις κατά τη διάρκεια της σύνδεσης με το Arcole έγιναν ευρέως γνωστές και έθεσε τον ακρογωνιαίο λίθο του ναπολεόντειου θρύλου. Το 1798, ο Ναπολέων εξασφάλισε την άδεια να στείλει ένοπλες δυνάμεις στην Αίγυπτο για να θέσει σε κίνδυνο τη βρετανική κυριαρχία στην περιοχή. Αφού κατέκτησε τους νεότερους Μαμελούκους στη Μάχη των Πυραμίδων (21 Ιουλίου) και κατέλαβε το Κάιρο, ο Ναπολέων προέλασε προς τη Συρία, όπου αναχαιτίστηκε λόγω της έντονης αγγλο-οθωμανικής προέλασης κατά την Πολιορκία της Άκρας (20 Μαρτίου – 21 Ιουλίου 1799).